HUDI a.s. DHE FISI AD Hudi a.s. është një ndër pejgamberët e përmendru në Kur'an, dhe flsi Ad nuk është permendur në asnjërin prej librave të shpallur, përveç Kur'anit. Gjurmët e këtij fisi nuk gjenden më. Ad ishte emri i babai të fisit dhe pastaj u rpanua se është emër arab.
Ibën-Abasi thotë se Hudi është i pari që e ka folur gjuhën arabe. Arabët quhen kështu, për shkak të banimit të tyre në perëndim të Eufratit dhe pse ishin endacakë, domethënë pse shpërnguleshin prej një vendi në një tjetër.
VENDBANIMI I FISIT AD
Ky fis banonte në Ahkaf, në veri të Hadramevtit. në vendbanimin e tyre nuk gjenden gjumë dhe as që ka banorë. Nuk është asnjë arkeolog për ta zbuiuar vendbanimin e tyre, por atje sigu-risht, nën rërë gjenden gjurmë. Historiani Abdun-Nexhar thotë: "Më ka treguar Abdullah ibën - Ahmed ibën - Omer Jahja Alevishi-iu prej popullit të Hadramevitit se ka shkuar një grup arkeologësh në disa qytete të malësisë në veri të Hadremevitit dhe se kanë zbuluar disa enë prej mermerit të stolisur me kunja.
ADHURIMI I POPULLITTË HUDIT
Populli i Hudit filloi të largohej nga besimi i vërtetë dhe nisi të adhurointe idhuj të ndryshëm. Për këtë arsye zoti ua dërgoi pejgamberin e vet, Hudin a.s., për t'i nxjerrë në rrugë të drejtë.
Siç tregon Ibën - Abasi, populli i Hudit ka pasur dy potirë që i besomn për perëndi. Njërin prej këtyre potirëve e quanin Sumud, e tjetrin hetar. Hudi a.s. u përpoq t'i largonte nga ky besim i gabu-ar dhe t'i kthente në besimin e vërtetë, në besimin në një Perendi, por ata e kundërshtuan, duke i thënë se askush nuk është më i fuqishem se ata. Hudi a.s. ëdhe pas kundërshtimit, prapë u tërhoqi vërejtjen, dhe i këshilloi duke u thënë se mund t'i gjente ajo që e gjeti popullin e Nuhut a.s. në qoftë se nuk do të dëgjonin.
Ai u thoshte se nga ato gjëra që adhuronin ata, rmk kanë as dem as dobi. Ai prej të cilit kemi dëm dhe dobi, është Zoti i gjithëfuqishëm, i cili ju ka krijuar ju dhe në dorën e të cilit është jeta juaj, prandaj, është detyra juaj që të pendoheni dhe të kërkoni falje prej tij. Hudi a.s. i thoshte popullit se nuk kerkonte kurrfarë shpërblimi nga ai për këshillat që i jepte. Ai këtë shperblim e kërkonte nga Perëndia. Në mesin e tyre kishte edhe besimtarë, por ata ishin te paktë, shumica e tyre kishin marrë rrugën e gabushme. Në Kur'an ceken fjalët e tyre se si i janë përgjigjur Hudit, kur i thërriste të besonin në një perëndi:
"O Hud, nuk na ke ardhur ti me ndonjë dëshml (që të na e
mbushësh mendjen se me tevërtetë je i dërguar) dhe ne nuk i lëmë zotat tanë për fjal'ët e tua dhe nuk të besojmë ty".
Ti po thua se je i dërguar nga Perëndia dhe po na këshillon t'i lëmë idhujt tanë dhe t'i besojmë vetëm një Zoti, si mund të lar-gohemi ne nga ajo që e kemi trashëguar prej stërgjyshëve tanë?
Kështu e nënçmuan Hudin a.s., duke i thënë se ishte i çmendur. Mirëpo, Hudi a.s. me gjakftohësi u thoshte: "Unë nuk jam i çmendur, por jam i dërguar prej Perëndise që t'ua tërheq vërejtjen juve për t'ju larguar nga besimi i kotë. Perëndia nuk dërgon njerëi të çmendur te një popull, që pasojat të jenë më të mëdha se sa
dobitë".
Hudi a.s. e vazhdoi detyrën e vet dhe me në fund u tha atyre se do të dënoheshin sikur u dënua populli i Nuhut a.s.. Ai kërkoi nga Perëndia që të merrte masa kundër atij populli të padëgjueshëm. Prëndia e pranoi kërkesën e tij dhe i dënoi me erë e me stuhi, që zgjati shtatë ditë e tetë netë, derisa u shfarosën që të gjithë. hudin dhe besimtarët e tij zoti i shpëtoi me mëshirën e Vet, e pastai së bashku me këta besimtarë, ai shkoi në Hadramevt dhje atje jetoi derisa vdiq. populli i Hadramevtit thotë se Hudi a.s u varros në lindje të Hadramevtit, në qytetin Terim, afër luginës Bërhut w page |
